1.Conuenit
inter nos peccatorem in odio esse Dei et inimicitia et ideo a iusticia iustificante
alienum, vtcumque opera possit forte facere uel moraliter uel in speciem bona.
2.Cum
autem Deus misericors velit omnes homines saluos fieri, stat ad ostium etiam
peccatoris pulsando, ut sibi aperiatur per internas inspirationes, per tractus,
quando tangit et mouet mentem hominis ad parandam viam Domini, vbi etiam si
contingat hominem bona opera facere, quia tum praecedunt iustificationem
et viuam fidem nihil merentur, possunt tamen aliquod initium, licet remotum,
et praeparatio dici futurae iam iustificationis, adeo ut iam ei incipiant
displicere peccata sua et de his conteratur, quia offenderit pijssimum su[u]m
creatorem.
3.Quo
fit, ut contritione quasi impulsa conscientia exercet fidem suam et motum
cordis, intelligens per verbum Christum nobis promissum et datum cum passione
et meritis in remissionem peccatorum nostrorum et totius mundi. Et sic currenti
filio ad Patrem pedibus fidei, agnitione peccatorum, Pater occurrit filio,
recipiens illum in amplexus suos et vlnas, dando spiritum sanctificationis
et adoptionis filiorum, gratiam suam, charitatem diffundendo in corde suo,
et sic eum iustificando proprie, et omnia peccata ei remittendo propter
ipsum Christum solum et merita Passionis eius, sine quo non est omnino, nec
esse potest ulla remissio peccatorum. Vnde mox sequuntur fructus <fol
68> bonorum operum attestantium praesentiam Christi et Spiritus ac Charitatis,
quibus gratia Dei semper magis et magis augetur.
4.Haec
autem justitia a Patre communicata, redeunti filio pro statu huius vitae
in nobis imperfecta est, cum sola absoluta et perfecta sit in Christo, in
quo est plenitudo gratiae, veritatis et iustitiae, tamen eam perficiendam
et auctius nobis a Christo communicandam in futura gloria speramus, vbi etiam
minimus in regno caelorum maior fuit Joanne Baptista viatore, vtcumque alius
non esset maior inter natos mulierum.
5.Hanc
ergo iustitiam et iustificationem nullis nostris meritis praecedentibus
mereri possumus. Quare Pelagianos damnamus, qui opinati sunt nostris proprijs
viribus nos posse iustitiam aut gratiam Dei promereri, sed accepta gratia
Dei et assistente, Deus in nobis agit opera meritoria vitae et gloriae in
vita aeterna et auctioris gratiae in praesenti. Quam mercedem et retributionem
ubique promisit Deus in scripturis, partiali sua activitate libero arbitrio
concurrente. Non tamen ut ullam tribuamus dignitatem in se, sed totam hanc
dignitatem gratiae Dei et misericordiae feramus acceptam. Jtaque fides illa
viua et efficax recte dicitur iustificare peccatorem, quam Paulus affirmat
per dilectionem operari, et in scolis compendio loquendi dicta est fides
formata.
<fol 69>
6.At
quia sacra scriptura non utitur exclusione, quod sola fides iustificet,
et in plebe multa sequuntur scandala, vt habet visitatio Saxonica, et in
Dominijs Principis Electoris et in Dominio Ducis Henrici, ut id scandalum
pupillorum caueatur, qui credit sacramenta, opera, Charitatem et alia excludi
a tali modo loquendi, deinceps coram populo in declamationibus predicatores
se contineant, sed fidei poenitentiam, timorem Dei et charitatem adiungant.
Aus dem Nachlass von
Julius Pflug